Gradient factor: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 23:00, 17 paź 2014

Gradient Factor (GF) określa supersaturację (Przesycenie tkanek) gazem inertnym (obojętnym) tkanki wiodącej.

Tak więc, GF 0 oznacza, cząstkowe ciśnienie gazu obojętnego równe jest ciśnieniu otoczenia tkanki wiodącej.

Jeżeli GF równa się 1 lub 100% oznacza że dekompresja jest wykonywana wg M-wartości tkanki wiodącej.

Jeżeli wykonamy nurkowanie wg modelu bazującym na GF, linia interpolacyjna wartości pośrednich a linią wartości M będzie oznaczała margines bezpieczeństwa.

Zaletami zastosowania metody współczynników gradietnu są:

- możliwość dostosowania profili nurkowych dekompresyjnych do indywidualnych predyspozycji fizjologicznych oraz różnych scenariuszy dekompresyjnych.

- umożliwia dokładną kontrolę wartości gradientów przesycenia oraz stopniową ich zmianę od początku wynurzania, przez przystanki dekompresyjne aż do wynurzenia.

Zastosowanie GF w modelach i komputerach nurkowych. Coraz więcej osób kupuje komputery z ręcznie ustawianymi Gradient Faktorami lub wykorzystuje GF w planerach nurkowych.

W skrócie czym niższa wartość GF (Gradient Faktorów) od 100 w kierunku zera tym konserwatyzm planowanego nurkowanie jest wyższy czyli teoretycznie bezpieczniejszy. Jednak ustawienie GF w okolicy wartości "0" i "0" prowadzi do absurdalnie długich dekompresji a ustawienie wartości "100" i "100" - czyli czysty Buhlmann nie jest zbyt bezpieczne.

Typowe proponowane ustawienia to na przykład 30/85 jednak sporo nurków używa bardziej konserwatywnych (osobiście nurkuję na 15/65).

Ale ponieważ w GF ustawia się dwa parametry czyli GF Lo (w pobliżu dna) i GF Hi (czyli przy powierzchni) więc można postawić pytanie jak zmiany w ustawieniach tych wartości wpływają na konserwatyzm.

W skrócie: GF Lo odpowiada z głębokość pierwszego deepstopu GF Hi za długość ostatniego przystanku dekompresyjnego.

Po pierwsze trzeba pamiętać, że wszelkie zmiany w ustawieniach i powodowane nimi zmiany w wyliczeniach dotyczą modelu. Jak zastosowane zmiany i ich wpływ na profil wpływa na realne nasycanie się i odsycanie nurka można tylko przypuszczać.

Jeżeli postawimy pytanie jak na konserwatyzm w ramach modelu wpływa ustawienie dwóch par GF: 20/80 10/90

Generalnie Para 20/80 spowoduje że przystanki zaczną się płycej ale w momencie osiągania powierzchni w modelu będzie mniej hipotetycznego gazu obojętnego. Para 10/90 spowoduje że przystanki zaczną się głębiej ale w momencie osiągania powierzchni w modelu będzie więcej hipotetycznego gazu obojętnego. Jednak w głębszej części wynurzania i w głębszej części dekompresji para 20/80 dopuszcza większe przesycenia niż para 10/90.

Czyli para 20/80 jest mniej konserwatywna przy dnie a w pobliżu powierzchni bardziej - co wynika po prostu z ustawień. Oczywiście sama głębokość oraz czas nurkowania i zastosowane gazy wpłyną na wynik. Kiedy nurkujemy dłużej lub głębiej (mocniej nasycamy taknki wolniejsze) to aby się odsycić spędzamy na tyle długo że szybkie tkanki modelu odsycają się prawie zupełnie i trudno porównywać ich przesycenia. Jednak chyba zawsze widać będzie zależność:

Para 20/80 wypuszcza model nurka z mniejszymi przesyceniami na powierzchnie a para 10/90 utrzymuje niższe przesycenia w modelu nurka w głębszej części wynurzania i początkowej dekompresji.

źródła:

[1]

[2]