Efekt Lorraina Smitha: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 15:11, 13 mar 2013

Zatrucie przewlekłe nazwane efektem Lorrain Smitha lub OTU postać płucna. Na skutek długotrwałego oddychania tlenem (kilka dni) pod zwiększonym ciśnieniem (poniżej 1at) występują zmiany płucne (zapalenie płuc). Ta postać w nurkowaniu nie występuje, może się pojawić w przypadku długotrwałego przebywania w komorze dekompresyjnej pod zwiększonym ciśnieniem.

Oddychając mieszankami o ciśnieniu parcjalnym tlenu powyżej 0.21ata należy monitorować ilość przyjętej dawki OTU, wraz z wielkością przyjętej dawki spada pojemność życiowa płuc.

Z definicji jedna jednostka OTU odpowiada jednominutowej ekspozycji tlenem przy ciśnieniu parcjalnym 1ata (PPO2=1ata).

Przyjęcie zbyt wysokiej dawki prowadzi do uszkodzenia tkanki płucnej i objawia się oprócz spadku pojemności życiowej płuc:

• suchym kaszlem,

• zwiększonym wysiłkiem oddechowym,

• uczuciem braku wzięcia pełnego wdechu,

• bólem zlokalizowanym w okolicy mostka,

• dusznością,

• obrzękiem płuc,

• zwłóknieniem płuc.

Postępowanie w przypadku zatrucia tlenem w postaci płucnej jest następujące:

• natychmiastowe zaprzestanie dalszej ekspozycji,

• monitorowanie regenerowania tkanki płucnej.

Zobacz również

Toksyczność tlenowa

Efekt Paula Berta