Arktyka

Północny krąg polarny składa się z pierścienia płytkiego kontynentalnego szelfu, który pozostaje nienaruszony z wyjątkiem Cieśniny Beringa (ang. Bering Straight) i górnego Północnego Atlantyku. Sam wierzchołek Ziemi jest głębokim basenem wypełnionym morzem. Jego większa część jest stale zamarznięta.

Na Arktyce występują Niedźwiedzie Polarne i w przeciwieństwie do Antarktydy nie jest kontynentem.

Ekosystem morski Arktyki musi stawić czoła obniżonej ilością światła dochodzącego pod lód i do wody, która jest na granicy zamarzania. Dlatego pod stałą czapą lodu życie jest względnie uboższe. Gatunki, które żyją w takich warunkach, są do tego specjalnie przystosowane; mają przeciwdziałające zamrożeniu związki w krwi i skrajnie niski metabolizm.

Jednak na krawędzi czapy życie wzmaga się w czasie cieplejszych miesięcy. Gdy wiosną słońce topi lód, woda wypływa z lodu i wpada do głębokich zbiorników. Ciepłe prądy z południa oddziałują z zimną wodą na krawędziach szelfu kontynentalnego. Ten proces podnosi składniki pokarmowe z dna szelfu.

Niezwykle wysoka produktywność pojawia się wzdłuż łuku na północnym Pacyfiku i w poprzek Północnego Atlantyku od kwietnia do sierpnia. Wody te utrzymują wielkie łowiska, morskie ssaki i inne organizmy. Ekosystem kwitnie dzięki składnikom pokarmowym wynoszonym z dna.